بی هوشی

بی هوشی- «... فوکتی (  Focckette معلم دارالفنون در مراجع ایرانی نام او کوکاتی، فکتی، فتکی و فکاته، هم نوشته شده است./ محبوبی اردکانی، 1356: 262) دروس نظری فیزیک، شیمی و داروسازی را به کمک مترجمش، میرزا رضا کاشی، از روی نقشه و تصویر به شاگردانش می آموخت. نیاز به داشتن آزمایشگاهی در مدرسه برای آموزش عملی دروس داروسازی موجب شد که فوکتی، در 1275ق. همراه با فرخ خان امین الملک برای تهیه لوازم آزمایشگاه به اروپا سفر کند، او در این سفر توانست ادوات مورد نیاز را با خود آورده و به این ترتیب با ساخت آزمایشگاهی طبی و داروسازی در عقب کلاس(همان: 80) موفق به تدریس عملی دروس نیز شد. به دنبال تأسیس نخستین لابراتوار شیمی بسیاری از مواد دارویی و شیمیایی برای اولین بار در ایران تجزیه شده و ترکیب آن ها معلوم شد ( سرمدی 1378: ج2/ بخش اول، 141). در این آزمایشگاه همچنین دواها و ترکیباتی از نوع سلفات دوزنگ، سلفات دوفر، اسید دوپرتاس و ستراددوفر، نتراد دارجان و کربنادوپناس می ساختند(محبوبی اردکانی، 1356: 269)

این معلم داروسازی همکار خوبی نیز برای دکتر پولاک معلم پزشکی دارالفنون بود، به همین دلیل برای اولین بار توانست در یکی از عمل های جراحی پولاک بیمار را با اتر و کلورفورم بی هوش کند(هاشمیان، 1379: 204). در واقع، می توان او را از بانیان دانش بی هوشی به سبک جدید در ایران دانست.عاقبت فوکتی، در 1279ق. به ایتالیا بازگشت (هاشمیان، 1379: 204)/ اردکانی. عظیمی. قاسملو.1389)، روند تحول پزشکی نوین ایران. اول/1390.